Słowniczek terminów katolickich.
Synod
w Kościele katolickim zebranie przedstawicieli duchowieństwa:
diecezji
– synod diecezjalny „Synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra swej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu” (Kodeks Prawa Kanonicznego, kanon 460). Zgodnie z hierarchiczną strukturą Kościoła „jedynym ustawodawcą na synodzie diecezjalnym jest biskup diecezjalny, a inni członkowie synodu posiadają tylko głos doradczy” (kan. 466). Pomagają oni biskupowi rozpoznać wszechstronnie problemy diecezji i proponują możliwie najlepsze rozwiązania tych problemów.
metropolii
– synod prowincjonalny,
całego kraju
– synod plenarny.
Synodem Biskupów nazywane jest ciało doradcze papieża.
Kościół stacyjny:
Tradycja kościołów stacyjnych narodziła się w Rzymie, gdzie w poszczególne dni Wielkiego Postu wierni spotykali się, i spotykają nadal, każdego dnia w innym kościele na liturgii.
Wyznaczony na dany dzień wielkopostny kościół stacyjny będzie otwarty przez cały dzień. Będzie w nim można uczestniczyć w Eucharystii, wyspowiadać się, znaleźć czas na adorację i przygotowanie do obchodów tej największej tajemnicy chrześcijaństwa, jaką jest misterium męki śmierci i zmartwychwstania Pańskiego.
Rekolekcje parafialne
Typowe rekolekcje parafialne w Kościele katolickim odbywają się zazwyczaj w adwencie i wielkim poście i trwają zwykle cztery dni, wliczając niedzielę. Rozpoczynają się niedzielną mszą ze specjalnym rekolekcyjnym kazaniem odprawianym przez przyjezdnego księdza. Pod koniec rekolekcji zazwyczaj jest okazja do spowiedzi.
Odpusty w Kościele Katolickim
W historii narosło wiele opinii na temat odpustów Były czasy, w których poprzez niewłaściwe ich traktowanie dochodziło do bardzo poważnych nadużyć. Dzisiaj, a już właściwie podczas trwania Soboru Watykańskiego II, zorientowano sin, że odpusty są zbyt ważną sprawą, by przejść obok nich obojętnie. Z tej racji Paweł VI ogłosił w Konstytucji Apostolskiej Indulgentiarum doctrina, z 1 stycznia 1967 r., poprawioną naukę w zakresie praktyki odpustów. Podaje ją w sposób skondensowany w kanonach 992-997 kodeks prawa kanonicznego Jana Pawła II z 1983 r.
Objawienie Boże poucza nas, że grzechy pociągają za sobą kary, a gładzone są przez cierpienie, trudy życia czy też przez śmierć (por. Rdz 3,16-19; Rz 2,9). Chrześcijanin popełniający grzech otrzymuje w sakramencie pokuty odpuszczenie winy, natomiast pozostaje jeszcze tzw. kara doczesna. Darowanie kary doczesnej określa się terminem „odpust”, którego uzyskanie zakłada szczerą wewnętrzną przemianę oraz wypełnienie przepisanych uczynków. Odpust jest cząstkowy lub zupełny, w zależności od tego, czy uwalnia od kary doczesnej w części lub całości. Paweł VI zniósł odpusty określane konkretnym czasem (np. ilością dni lub lat), ponieważ w wieczności nie ma czasu. Wierny może uzyskiwać odpust cząstkowy lub zupełny tylko za siebie lub ofiarować go za zmarłego, ale za nikogo z żyjących, ponieważ każdy człowiek sam jest w stanie dokonać przemiany swojego życia i wypełnić wymagane do otrzymania odpustu warunki. Odpust zupełny można uzyskać tylko jeden raz w ciągu dnia, poza pozostającymi w obliczu śmierci, natomiast odpusty cząstkowe można uzyskiwać w ciągu jednego dnia wielokrotnie.
Do uzyskania odpustu zupełnego wymagane są trzy warunki:
1) spowiedź sakramentalna;
2) komunia św.;
3) modlitwa w intencji Papieża.
Chodzi tu o intencję, jaką Ojciec Św. wyznacza na każdy miesiąc, a nie w intencji osoby Papieża. Wystarczy odmówić „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”.
Oto wykaz odpustów zupełnych i cząstkowych, podanych przez Penitencjarię Apostolską 29 czerwca 1969 roku:
1. Odmówienie modlitwy: Czynności nasze… (Mszał Rzymski: kolekta z czwartku po Popielcu) – odpust cząstkowy.
2. Odmówienie aktów cnót teologalnych i żalu za grzechy – odpust cząstkowy.
3. Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu – odpust cząstkowy; adoracja Najświętszego Sakramentu: przynajmniej pół godziny – odpust zupełny.
4. Odmówienie hymnu: Uwielbiam Cię nabożnie (Adoro Te, devote) – odpust cząstkowy.
5. Odmówienie przed zebraniami modlitwy: Stajemy wobec Ciebie, Panie – odpust cząstkowy.
6. Odmówienie modlitwy: Do Ciebie, Święty Józefie – odpust cząstkowy.
7. Odmówienie modlitwy: Dzięki Ci składamy, Wszechmogący Boże, za wszystkie dobrodziejstwa Twoje. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen. – odpust cząstkowy.
8. Odmówienie modlitwy: Aniele Boży – odpust cząstkowy.
9. Odmówienie modlitwy Anioł Pański, w okresie wielkanocnym Królowo nieba – odpust cząstkowy.
10. Odmówienie hymnu Duszo Chrystusowa – odpust cząstkowy.
11. Nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych bazylik rzymskich (św. Piotra, św. Pawła za Murami, Matki Boskiej Większej, św. Jana na Lateranie) i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę – w święto tytułu;
– w jakiekolwiek święto nakazane;
– raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego – odpust zupełny.
12. Błogosławieństwo Papieskie Urbi et Orbi choćby tylko przez radio lub telewizję – odpust zupełny.
13. Nawiedzenie cmentarza w dniach 1-8 listopada i modlitwa za zmarłych – odpust zupełny; w pozostałe dni roku – odpust cząstkowy
14. Nawiedzenie cmentarza starochrześcijańskiego, czyli katakumb – odpust cząstkowy.
15. Odmówienie Składu Apostolskiego (pacierzowe wyznanie wiary) lub Symbolu Nicejsko-Konstantynopolitańskiego (mszalne wyznanie wiary) – odpust cząstkowy.
16. Akt komunii duchowej, wzbudzony przy pomocy jakiejkolwiek pobożnej formuły – odpust cząstkowy.
17. Pobożne uczestnictwo w adoracji krzyża podczas liturgii w Wielki Piątek – odpust zupełny.
18. Odmówienie Jutrzni lub Nieszporów żałobnych – odpust cząstkowy.
19. Udział w nauczaniu lub uczeniu się nauki chrześcijańskiej – odpust cząstkowy.
20. Odmówienie Psalmu 130(729): Z głębokości – odpust cząstkowy.
21. Odmówienie modlitwy: Panie, Boże wszechmogący… (Liturgia Godzin: poniedziałek, II tydzień, Jutrznia) – odpust cząstkowy.
22. Odmówienie modlitwy: Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu – po komunii św. przed obrazem Jezusa Chrystusa w każdy piątek Wielkiego Postu i w Wielki Piątek – odpust zupełny; w pozostałe dni roku – odpust cząstkowy.
23. Uczestnictwo w uroczystym obrzędzie eucharystycznym na zakończenie kongresu eucharystycznego – odpust zupełny.
24. Odmówienie modlitwy: Wysłuchaj nas, Panie Święty, Ojcze wszechmogący, wieczny Panie, i racz zesłać z nieba świętego Anioła Swego, aby strzegł, osłaniał, nawiedzał i bronił wszystkich mieszkańców tego domu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen. – odpust cząstkowy.
25. Uczestnictwo w rekolekcjach trwających przynajmniej trzy dni – odpust zupełny.
26. Odmówienie aktu: O Jezu Najsłodszy (akt wynagrodzenia) – odpust cząstkowy, natomiast w uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – za odmówienie publiczne – odpust zupełny.
27. Odmówienie aktu: 0 Jezu Najsłodszy, Odkupicielu (akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Chrystusowi Królowi) – odpust cząstkowy, natomiast w uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata za odmówienie publiczne – odpust zupełny.
28. W godzinę śmierci, o ile nie ma kapłana, który udzieliłby sakramentów i błogosławieństwa papieskiego, można odmówić jakąkolwiek modlitwę, o ile chrześcijanin za życia miał zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw. Do tego odpustu należy posłużyć się krucyfiksem lub krzyżem – odpust zupełny:
29. Odmówienie litanii: do Najświętszego Imienia Jezus, do Najświętszego Serca Pana Jezusa, do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana, Loretańska do Najświętszej Maryi Panny, do świętego Józefa, do Wszystkich Świętych – odpust cząstkowy.
30 Odmówienie kantyku: Magnificat – odpust cząstkowy.
31. Odmówienie modlitwy: Maryjo, Matko łaski, Matko miłosierdzia. Broń mnie od wroga i przyjmij w godzinę śmierci – odpust cząstkowy.
32. Odmówienie modlitwy: Pomnij, o Najświętsza Panno Maryjo (modlitwa św. Bernarda) – odpust cząstkowy.
33. Odmówienie Psalmu 51(50): Zmiłuj się… – odpust cząstkowy.
34. Uczestnictwo w publicznie odprawianej nowennie przed Bożym Narodzeniem, Zesłaniem Ducha Świętego i Niepokalanym Poczęciem – odpust cząstkowy.
35. Posługiwanie się przedmiotami pobożności (krucyfiksem, krzyżem, różańcem, szkaplerzem, medalikiem), jeśli są pobłogosławione przez Papieża, ewentualnie przez biskupa – odpust zupełny, jeśli w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, odmówimy wyznanie wiary (jakąkolwiek formułę); natomiast posługując się tymi przedmiotami pobłogosławionymi przez kapłana lub diakona – odpust cząstkowy.
36. Odmawianie Małych oficjów: O męce Pańskiej, o Najświętszym Sercu Pana Jezusa, o Matce Bożej, o Niepokalanym Poczęciu, o św. Józefie – odpust cząstkowy.
37. Odmówienie zatwierdzonej przez władzę kościelną modlitwy o powołania kapłańskie i zakonne – odpust cząstkowy.
38. Odprawienie modlitwy myślnej (rozmyślania) – odpust cząstkowy.
39 Odmówienie modlitwy za Papieża: Wezwanie: Módlmy się za Papieża naszego… Odpowiedź: Niech go Pan strzeże, zachowa przy życiu, darzy szczęściem na ziemi, i broni przed nieprzyjaciółmi – odpust cząstkowy.
40. Odmówienie modlitwy: 0 święta uczto… – odpust cząstkowy.
41. Słuchanie przepowiadanego Słowa Bożego (kazania) – odpust cząstkowy; wysłuchanie kilku nauk w czasie misji oraz uczestnictwo w uroczystym zakończeniu – odpust zupełny
42. Pierwsza komunia św. -odpust zupełny zyskują ci, którzy po raz pierwszy przystępują do komunii św. lub pobożnie uczestniczą w tej uroczystości.
43. Sprawowanie i uczestnictwo we Mszy św. prymicyjnej – odpust zupełny.
44. Odmówienie: Modlitwy o jedność Kościoła – odpust cząstkowy.
45. Uczestnictwo w miesięcznym dniu skupienia – odpust cząstkowy.
46. Odmówienie modlitwy: Wieczny odpoczynek – odpust cząstkowy.
47. Odmówienie modlitwy: Racz, Panie nagrodzić życiem wiecznym wszystkich, którzy nam dobrze czynią dla imienia Twego – odpust cząstkowy.
48. Odmówienie różańca w kościele, kaplicy publicznej, w rodzinie, we wspólnocie zakonnej, w pobożnym stowarzyszeniu (wystarczy odmówić tylko jedną część różańca) – odpust zupełny; natomiast odmówienie poza tymi miejscami lub wspólnotami – odpust cząstkowy:
49. Sprawowanie i uczestnictwo we Mszy św. jubileuszowej z okazji 25-, 50-, 60-lecia kapłaństwa – odpust zupełny.
50. Czytanie Pisma Świętego przez pół godziny – odpust zupelny; natomiast w krótszym czasie – odpust cząstkowy.
51. Odmówienie: Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia… – odpust cząstkowy.
52. Odmówienie: Święta Maryjo, przybądź z pomocą biednym – odpust cząstkowy.
53. Odmówienie modlitwy: „Święci Apostołowie Piotrze i Pawle…” – odpust cząstkowy.
54. W dniu liturgicznego obchodu świętego odmówienie modlitwy mszalnej (kolekty) lub innej, zatwierdzonej ku czci danego świętego – odpust cząstkowy.
55. Pobożne przeżegnanie się i wypowiedzenie słów: W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen. – odpust cząstkowy.
56. Nawiedzenie kościołów stacyjnych w Rzymie – odpust cząstkowy; natomiast uczestniczenie w tych kościołach w świętych czynnościach – odpust zupełny.
57. Odmówienie modlitwy: Pod Twoją obronę – odpust cząstkowy.
58. Nawiedzenie kościoła (jednorazowo), w którym trwa Synod diecezjalny i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę – odpust zupełny.
59. Odmówienie: Przed tak wielkim Sakramentem… podczas liturgii Wieczerzy Pańskiej po Mszy św. (w Wielki Czwartek) i w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (Boże Ciało) – odpust zupełny; w innym czasie – odpust cząstkowy.
60. Publiczne odmówienie hymnu: Ciebie Boga… (Te Deum) w ostatnim dniu roku – odpust zupełny; w innym czasie (nawet prywatnie odmawiając) – odpust cząstkowy.
61. Publiczne odmówienie hymnu: Przyjdź Duchu Święty (Veni Creator) w Nowy Rok i w uroczystość zesłania Ducha Świętego – odpust zupełny; w pozostałe dni (nawet prywatnie odmawiając) odpust cząstkowy.
62. Odmówienie modlitwy: Przyjdź Duchu Święty, napełnij serca wiernych Twoich i ogień miłości w nich zapal – odpust cząstkowy.
63. Odprawienie Drogi Krzyżowej – warunki:
-odprawić przed stacjami Drogi Krzyżowej;
– musi być 14 krzyżyków;
– rozważanie Męki i śmierci Chrystusa (nie jest konieczne rozmyślanie o poszczególnych tajemnicach każdej stacji);
– wymaga się przechodzenia od jednej stacji do drugiej (przy publicznym odprawianiu wystarczy, aby prowadzący przechodził, jeśli wszyscy wierni nie mogą tego czynić);
„przeszkodzeni” mogą przez pół godziny pobożnie czytać i rozważać o Męce i Śmierci Chrystusa – odpust zupełny
64. Odmówienie modlitwy: Nawiedź ten dom (Liturgia Godzin: Kompleta po Nieszporach uroczystości) – odpust cząstkowy.
65. Nawiedzenie kościoła parafialnego: w święto tytułu lub 2 sierpnia, kiedy to przypada odpust „Porcjunkuli”; należy wtedy odmówić Ojcze nasz i Wierzę – odpust zupełny.
66. Nawiedzenie kościoła i ołtarza w dniu poświęcenia (dawnej konsekracji) i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę – odpust zupełny.
67. Nawiedzenie kościoła lub kaplicy we Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (2 listopada) i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę – odpust zupełny.
68. Nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonników w święto ich założyciela i odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę – odpust zupełny.
69. Nawiedzenie kościoła lub kaplicy w czasie trwania wizytacji pasterskiej – odpust cząstkowy; natomiast uczestniczenie tam w świętych czynnościach, którym przewodniczy wizytator – odpust zupełny.
70. Odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych podczas liturgii Wigilii Paschalnej lub w rocznicę swego chrztu – odpust zupełny; natomiast odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych przy pomocy jakiejkolwiek formuły w innym czasie – odpust cząstkowy.
Odpusty zatwierdzone dla Polski:
1. Uczestnictwo w nabożeństwie Gorzkich żalów jeden raz w okresie Wielkiego Postu w jakimkolwiek kościele na terenie Polski – odpust zupełny.
2. Nawiedzenie bazyliki mniejszej w następujące dni:
– w uroczystość Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca).
– w święto tytułu;
– w święto „Porcjumkuli” (2 sierpnia); – jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania – odpust zupełny.
ks. Jacek Nowak SAC
Od 26 maja 2001 roku wierni w Archidiecezji Krakowskiej mogli zyskać odpust zupełny za odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego. Taki dekret wydała Penitencjaria Apostolska na prośbę metropolity krakowskiego Franciszka kard. Macharskiego. Od 12 stycznia 2002 roku za pobożne odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego można już w całej Polsce uzyskać odpust zupełny. Zezwolenie to jest odpowiedzią Stolicy Apostolskiej na prośbę kard. Józefa Glempa, prymasa Polski i przewodniczącego Konferencji Episkopatu.
* * *
PENITENCJARIA APOSTOLSKA
Dekret
o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002
Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i postanawia, co następuje:
Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie sakramental- na spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Święte- go) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do Mi- łosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernaku- lum.
Jeżeli zaś ci wierni z powodu choroby (lub innej słusznej racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem przepisów co do .mających przeszkodę., zawartych w normach 24 i 25 .Wykazu odpustów. (.Enchiridii Indulgentiarum.).
W innych zaś okolicznościach odpust będzie cząstkowy. Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia.
+ Alojzy de Magostris
Arcybiskup tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy
Porcjunkula
Odpust Porcjunkuli – Odpust zupełny w Kościele katolickim oraz zakonach i zgromadzeniach franciszkańskich obchodzony jest 2 sierpnia w uroczystość patronki Porcjunkuli Matki Bożej Anielskiej.
Porcjunkula (łac. portiuncula, mała cząsteczka, skrawek gruntu) − kaplica pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej, którą św. Franciszek w XIII wieku otrzymał w darze od benedyktynów i odbudował własnymi rękami. Znajduje się ok. 2 km od Asyżu, rodzinnej miejscowości świętego. Na podarowanym terenie powstały szałasy pierwszych naśladowców św. Franciszka. Kościółek stał się po śmierci świętego miejscem jego kultu. Dzisiaj znajduje się wewnątrz bazyliki Matki Bożej Anielskiej.
Wierna kopia Porcjunkuli znajduje się w obrębie zespołu kościelno-klasztornego oo. franciszkanów-reformatów w Wieliczce. Kapliczkę poświęcił 11 czerwca 2000 roku kardynał Franciszek Macharski.
źródło: Wikipedia
Uroczystość Zwiastowania Pańskiego i Dzień Świętości Życia
W Kościele katolickim 25 marca obchodzona jest uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Tego dnia wspomina się przyjście archanioła Gabriela do Maryi, by zwiastować Jej, że za sprawą Ducha Świętego pocznie Syna Bożego.
W Polsce od 1998 r. tego dnia obchodzony jest Dzień Świętości Życia. Jego celem jest budzenie wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci.
Uroczystość Zwiastowania została wprowadzona w Kościele Wschodnim w V wieku. Na Zachodzie przyjęła za czasów papieża św. Grzegorza Wielkiego, który zmarł w roku 604. Święto w Konstantynopolu potwierdzone jest w VI w., w Antiochii pod koniec VI w., a w Jerozolimie w I połowie VII w. Od początku uroczystość miała w Kościele wysoką rangę, była bowiem uważana za „święto Pańskie”. Papieża św. Sergiusza I (687-701) polecił, aby w święto Zwiastowania, podobnie jak w święto Ofiarowania Pana Jezusa, Narodzenia i Zaśnięcia Maryi wychodziła procesja z litanią z kościoła św. Hadriana do bazyliki Matki Bożej Większej. W IV wieku w Nazarecie powstała bazylika Zwiastowania Pańskiego. Kościół powstał na miejscu, gdzie według tradycji miał stać domek Świętej Rodziny. Wzniósł go Żyd – Józef z Tyberiady, który przeszedł na chrześcijaństwo. Krzyżowcy na tym miejscu wystawili większą i bardziej okazałą bazylikę, która przetrwała do 1955 r., kiedy franciszkanie wystawili nową, w obecnym kształcie.
W odpowiedzi na wezwanie papieża Jana Pawła II, Episkopat Polski w 1998 r. ustanowił uroczystość Zwiastowania Pańskiego – Dniem Świętości Życia. W encyklice „Evangelium vitae” („Ewangelia Życia”) z 1995 roku papież wskazał na konieczność „budzenia w sumieniach, w rodzinach, w Kościele i społeczeństwie świeckim wrażliwości na sens i wartość ludzkiego życia w każdym momencie i w każdej kondycji”. Potępił także „działania naruszające całość osoby ludzkiej” – okaleczenia, tortury zadawane ciału i duszy, próby wywierania przymusu psychicznego. Za ubliżające godności ludzkiej uznał nieludzkie warunki życia, arbitralne aresztowania, deportacje, niewolnictwo, prostytucję, handel ludźmi, a także nieludzkie warunki pracy, w których „traktuje się pracowników jak zwykłe narzędzia zysku, a nie jak wolne, odpowiedzialne osoby”.
W Dniu Świętości Życia Kościół w sposób szczególny zwraca uwagę na dar ludzkiego życia. Wzywa rodziny i osoby samotne, a także organizacje rodzinne i wspólnoty katolickie, by zbierały się na modlitwie i dziękowały Bogu za dar życia.
źródło: dzieje.pl, wikipedia